ถ้าคุณอยู่เมืองร้อนน่ะ....ถามได้....เนอะ
แล้วคุณเคยหนาว....ขนาดอยากไปเดินในทะเลทรายไม๊ล่ะ...
....มันโหดนะคุณ....เวลาพื้นที่เราเหยียบเต็มไปด้วยหิมะ
ส่วนอากาศก็ปาเข้าไป - 8 ถึง - 10 องศาน่ะ....
เสื้อหนาวกี่ตัวก็เอาไม่อยู่ ......
หู จมูก และปลายนิ้ว คือส่วนที่คิดว่ามันยังอยู่ที่เดิมของมันป่าวเนี่ย
โว๊ย...มันจะโค-ตะ-ระ หนาว...อะไรจะปานนี้
อยู่เมืองนี้มา จนป่านนี้ก็ไม่เคยต้องวิบากกรรมขนาดนี้เลยนะเนี่ย อิอิ
แต่....เราเลือกที่จะรับวิบากกรรมอันนี้
ก็แค่อยากรู้ว่าการเดินทางโดย รถโดยสารประจำทาง มันเป็นไง...
แล้วก็ความหนาวของประเทศน้ำแข็งนี้เป็นไง...
วันนี้เราพร้อมด้วยสิ่งห่อหุ้มร่างกายชั้นดี เท่าที่หาได้....เพราะปกติไม่ค่อยได้พึ่งพามันซักเท่าไหร่ เนื่องจากพอออกจากบ้านก็กระโดดขึ้นขับรถ
พอถึงเป้าหมาย ก็กระโดดเข้าอาคาร....555+
แต่วันนี้....เราจะต้องผจญภัย...เลยต้องเป็นห่วงสุขภาพที่อยู่ในช่วง วัยทอง ซะหน่อย อิอิ...
เริ่มด้วยเดินออกจากบ้านไปที่ป้ายรถโดยสารประจำทาง
แต่เนื่องจากไม่เคยใช้บริการเค้ามาก่อน....555+
งงเจ้าค่ะ...เพราะราคาค่าโดยสารก็ไม่รู้....
ที่นี่เราต้องเตรียมค่าโดยสารให้พอดีนะจ๊ะ เพราะเค้าไม่มีทอน ...
เวลาก็เป็นอีกอันนึงที่เราต้องรู้ว่ารถจะเข้าป้ายนี้กี่โมง เพราะครึ่งชั่วโมงรถจะมา 1 คัน
ฉะนั้น...ที่พึ่งของเราตอนนี้คือ โทรศัพท์ค่ะ .....
เฮ้ย...เพื่อน....ค่ารถเท่าไหร่วะตอนเนี้ย.....
ห๊า.....280 โคร์นู...โว้ย....ไมมันแพงนักฟะ... 140 บาทเชียวนะเอ็ง....
จำเป็นแล้วพวก ก็อยากได้ข้อมูลมาเล่าให้พี่น้อง..เพื่อนฝูง..ได้ประดับความรู้กันนี่
ลงทุนหน่อย ...ชิดเอ๋ย...5555+
หนาวฉิบ....แล้วรถมันจามากี่โมงล่ะที่นี้....ถ้ามันเพิ่งไปอย่างน้อยก็ต้องรอไม่ต่ำกว่า 20 นาที เห็นทีจะแข็งซะก่อนละป่ะเนี่ย..... ไม่เป็นไรกิจกรรมที่ทำได้ตอนนี้คือ ถ่ายรูปไง...
หลังจาก 15 นาทีผ่านไป.............
ว๊าววววว มาแล้ว.....พ่อคู๊ณ...จอดหน่อยเหอะนะ ....
อะนะ...มารยาทงามจริงพ่อหนุ่มเอ๊ยยยย จอดซะตรงหน้าเป๊ะเลย...ที่รัก....
แล้วเราก็หยอดสตางค์ลงหลุมให้เค้าไป ในใจก็อยากจะถ่ายรูปเป็นหลักฐานให้พี่น้องได้เห็นกันแต่....เขิลลลลล อ่ะ ...ก็แหม...คนขับหล่อซะขนาดนี้....
แล้วก็เดินไปจับจองที่นั่ง .... ขอบอก ...ลองดูรูปดิ... นี่รถโดยสารประจำทางนะ
ไม่ใช่รถทัวร์วีไอพีนะจ๊ะ...เพื่อนๆ
ชะๆๆๆๆๆๆๆ....ยังไม่ได้รับไออุ่นในรถแม้สักน้อยนิด... ยังไม่ทันได้เป็นไฮโซนั่งรถหรูๆ ... 7 นาที ถึงที่หมายซะแล้ว....มานั่งคำนวณ...ค่ารถ 140 บาท ตกนาทีละ 20 บาท ...เจ้าประคุณเอ้ย...
กรรมของแม่นางย่งยี้ซะเจงๆ....เฮ้อ....
อ้าวๆๆๆๆ ....ออดจ๊า...อยู่ไหนจ๊ะ...โธ่...อยู่ที่มือนี่เอง เสาทุกต้นมีออดไว้ เพื่อเราจะได้ไม่ต้องยืนรอ แค่กดออดตรงที่เรานั่ง พอรถจอดเราก็ค่อยๆ เยื้องย่างลงจากรถ...พนักงานก็จะจอดรอให้เราลงอย่างปลอดภัย...โดยไม่ต้องอาศัย วอลโว่....อิอิ มันเกี่ยวกันไม๊เนี่ย...
แล้วเค้าก็ไม่ใจดีแถมระยะให้เราเหมือนรถโดยสารเมืองไทยด้วย....ใจร้ายนะเนี่ย...
ลงจากรถได้ก็ต้องเดินไปอีกเล็กน้อยถือเป็นการออกกำลังแล้วกันนะ...
แต่.... วิบากกรรม...เรายังไม่หมด เพราะระยะทางที่ว่าเล็กน้อยน่ะ..
เราต้องเดินไปบนหิมะ...แงๆๆๆๆๆๆ ..... กลัวลื่นก็กลัว หนาวก็หนาว เย็นเท้าก็เย็น ...
อูยยยย... จมูกชั้นหาย .... อ้อ...ยังอยู่ 5555+
เดินบนทางเท้า ไอ้เจ้าหิมะ ก็ยังขาว จับเป็นเกร็ดอยู่...
แต่....บนถนนรถวิ่งนี่ดิ...เค้าโรยเกลือไว้ ..สภาพมันก็ไม่ค่อยต่างกะขี้โคลนเท่าไหร่
นี่ดีนะ...อากาศมันเย็นจัด มันก็เลยไม่เละ...เป็นน้ำ
แต่มันจะเป็นเหมือนน้ำแข็งไสสีดำๆ แล้วโดนล้อรถบดไปบดมา...อูย...สยอง
เราต้องผ่านมันให้ได้....55555+
พ้นแล้ว....วิบากกรรม...ไชโย....