เปิดบล๊อค

หลังจากแอบอ่านของชาวบ้านมาก็เนิ่นนาน กิเสลมันก็เพิ่มพูน แต่ความฉลาดน้อยก็ทำให้ได้แต่แอบอ่าน แต่คนเราอะนะ มันก็ต้องมีพัฒนาการบ้าง หลังจากที่แอบสอดแนมชาวบ้าน ถามไถ่เพื่อนฝูง ก็ได้คำแนะนำว่าคนอย่างพี่น่ะ มันต้องมีบล๊อคไว้ระบายความเหงา 555+ ไม่น่าเชื่อนะว่าเราก็เหงาเป็น เหงาที่ว่านี้คือหาคนฟังไม่ได้ไง เนื่องจากคุณเธอช่างเล่าช่างจดจำ แต่ต้องมีที่ระบาย...และที่ระบายคือเพื่อนฝูง พี่ๆ น้องๆ จนทุกคนก็ต่างลงความเห็นกันว่า อย่ากระนั้นเลย เราแนะนำให้มันมีบล๊อคเป็นที่ระบายสิ่งที่มันต้องการจะบอกๆๆๆๆ เล่าๆๆๆๆๆ ให้พ้นจากตัวมันกันเหอะ ทั้งหลายเหล่านี้คือเหตุผลที่เราต้องมานั่งจิ้มดีด...นั่นก็คือไม่มีคนอยากจะนั่งฟังเราพล่ามอีกต่อไป 555+ และนี่คือความสามารถพี่เพิ่มขึ้นอีกอย่างนึงของเรา และต่อไปเราก็คงไม่ต้องไปตามคนโน้น ตามคนนี้มานั่งฟังเราอีกแระ
ก็ไม่รู้ว่าการมีบล๊อคเป็นของตัวเองจะทำให้เราได้เล่านิทานได้อีกนานแค่ไหน ยังไงเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ก็มาให้กำลังใจกันหน่อยนะ เผื่อจะได้อ่านสำบัดสำนวนที่น่ารักของคุณชิดคนนี้นะจ๊ะ