อำลา...คู่หู -- คู่ฮา

ขอนแก่น.... โห...เจ๋งเลยน้องสาว ... 29 ธ.ค.นะ ...ได้เลย

ก็พี่เดินทางถึงไทย 25 ธ.ค. น้อง....5555+

มีเวลาเตรียมตัว แต่งสวย ตั้งหลายวัน อิอิ.....

เราได้คุยทางเอ็มกะน้องๆ แฟนคลับของดูโอ ..แดน-บีม

ถึงคอนเสิร์ทสุดท้ายของพวกเค้า .........

ซึ่งแน่นอน ...คงเป็นคอนเสิร์ทเดียว ที่เรามีโอกาสได้ดู เพราะ.....

เค้าแยกกันอย่างแน่นอนแล้ว....เศร้า....

เฮ้อ...ตั้งแต่เราตามกรี๊ด พี่แจ้ (ดนุพล) เมื่อสมัยมีคอนเสิร์ทใหม่ๆ จนอายุปูนนี้ก็ไม่คิดว่าจะได้

มีความรู้สึกแบบนั้นอีกแล้ว....

แต่...เด็กน้อยที่มีนิคเนม...แดน...ดีทูบี...คนนี้ กลับทำให้สาวใหญ่ เสียงมนต์เสน่ห์ แห่งไอซ์แลนด์

ลุกขึ้นมากระดี้กระด้า...กระชุ่มกระชวย...หลงเสียงนาย...5555+

เอ...แล้วไมอยู่ไกลถึงขั้วโลก แต่กลับรู้จัก และชื่นชม เด็กน้อยคนนี้ได้อ่ะ...งงป่ะ...

แหม...เดี๋ยวนี้โลกไซเบอร์มันเล็กเจ้าค่ะ...แล้วหญิงห้าวคนนี้ก็ทันสมัยซะด้วย

ครั้งแรกที่ได้หลงเสน่ห์หนุ่มผิวเข้มคนนี้ก็เป็นรายการ รักเอย...ตอนออกเทปชุดที่ 2 ของ

......แดน-บีม....

หลังจากนั้น ทุกรายการ ทุกเพลง ทุกๆ คอนเสิร์ท เท่าที่หาได้จะตกมาอยู่ในกำมือของ สาวมั่น..คนนี้

แต่...สิ่งที่ได้รับรู้ต่อๆ มา กลับเป็นความชื่นชมในฐานะของผู้ใหญ่ที่คิดว่าเด็กคนนี้...น่าจะเป็นเยี่ยงอย่าง

แก่เยาวชนได้....

เค้าสามารถผ่านข่าวหนักๆ ผ่านคำสัมภาษณ์ ที่มีแต่ความอยากรู้อยากเห็นของนักข่าว และผ่านข่าวลือ

ในทางเสียหาย .... ได้ด้วยวัยอันน้อยนิด ...แสดงถึงความหนักแน่น....ไม่ยอมแพ้...และ.....

พร้อมที่จะลุยไปหาฝันที่เค้าตั้งปณิธานไว้ อย่างดีเยี่ยม

และจากบทสัมภาษณ์ที่ได้อ่านผ่านสายตา...ต้องยอมรับสิ่งหนึ่ง...คือ...ครอบครัวของเด็กน้อยคนนี้...

ช่างเป็นครอบครัวที่ประคองสมาชิกได้อย่างสุดยอด...ขอคารวะ 1 จอก....5555+

ไรเนี่ย....ตกลงที่เขียนมาเนี่ย....มันเริ่มได้อำลา กันหรือยังห๊าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เอ้า....เริ่มดีกว่า หลังจากนัดหมายว่าเราจะออกเดินทางแต่เช้าตรู่ของวันที่ 29

สู่...... ขอนแก่น ....ดินแดนศิวิไลย์ในแดนอิสาน...อิอิ

เรา 11 ชีวิต ก็มุ่งมั่นพิชิต...หอประชุมใหญ่ของมหาวิทยาลัยขอนแก่น...

ที่เค้าว่ากันว่าใหญ่ที่สุดของภาคอิสาน...แหม...ขนาดอำลายังไว้ลายเลย...555+

การเดินทางนึกว่าสบาย....ที่ไหนได้นั่งรถตู้ไปขอนแก่น ใช้เวลาเท่ากับเดินทางโดย

สายการบินไทย จากสุวรรณภูมิ สู่ เมืองโคเปนเฮเกน ของเดนมาร์ก

ครับท่าน..... 11 ชั่วโมงกว่าๆ ในรถตู้ แวะหย่อนขาบ้างเป็นระยะๆ

โธ่....ก็เป็นช่วงเทศกาลเดินทางกลับสู่ภูมิลำเนาของชาวอิสานไงครับ....

รถราติดขัดตั้งแต่ยังไม่เข้าสระบุรีเลย....เศร้า....

แต่....ในที่สุด 5 โมงเย็นเราก็สามารถพิชิต สถานที่จัดคอนเสิร์ทได้เรียบร้อยมหาลัย....

หลังจากนั่งเล่น นอนเล่น ถ่ายรูปเล่น คุยเล่น....ก็เป็นเรื่องจริง....

เค้าเปิดประตูให้เข้าแล้ว 5555+ ไชโย ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

เราทั้ง 11 ชีวิต ได้นั่งแถวหลังสุดของบัตรที่แพงที่สุด ซึ่งเราได้สั่งสาย..ของเรา

ให้จัดการให้ตั้งแต่ยังไม่เหยียบแผ่นดินไทยเลย...เจ๋งจริงป่ะ...อิอิ

คอนเสิร์ทสนุกสนานมากมาย ไม่ขอบรรยายแล้วกัน

เพราะถ้าบรรยายไป ... ผู้อ่าน...ก็อาจเกิดอาการ ..แพ้คอมฯ ได้ 55+

แต่ที่จะบอกคือ เด็กน้อยของเราช่างน่ารักเจงๆ ส่วนหนุ่มน้อยโอโม่ .....

ก็น่ารักไม่แพ้กัน โธ่...ก็เล่นยกกองกำลังมาเชียร์เกือบหมดบ้าน 5555+

ไม่เสียแรงที่อุตส่าห์หอบสังขาร นั่งรถตู้ยาวนานถึง 11 ชั่วโมง....

หลังจากอำลา คู่หู - คู่ฮา เรียบร้อยแล้ว เราก็ไปนั่งกินข้าว..เคล้าเสียงเพลง

อิจฉาละซิ ....แล้วความบันเทิงต่อไปที่เราได้เจอคือ....

การนั่งรถไปสู่ที่พักที่ได้จับจองไว้อีกเช่นกัน

......เขื่อนอุบลรัตน์.....โอ...แม่เจ้า...ไหนเค้าว่าแป๊ปเดียว....

เราถามคนนำทางไม่ต่ำกว่า 7 ครั้ง คำตอบที่ได้รับเป็นคำเดียวกัน

เหมือนอัดเทป.........อีกแป๊ปเดียวเพ่....โห...ตาข้าพเจ้าจะปิดแว๊ว....หุหุ

หลังจากเข้าสถานพักฟื้น...เอ้ย...สถานพำนัก...

นกกระจอกก็เริ่มหารังนอน....5555+ คงนึกออกนะ

ยามเย็นที่นกกลับจากหากินเพื่อบินสู่รังมันมีเสียงเช่นไร...

เอ....หรือเด็กรุ่นใหม่ไม่เคยเห็นหว่า....เราแก่เกินไปรึป่าวเนี่ย....

โอ้ววววว ...พระเจ้าจอร์จ...มันยอดมาก

หลังจากตื่นขึ้นมาพบว่า แหล่งพำนักของเรามันช่างสวยวิเศษอะไรเช่นนี้

เราลืมไปเลยว่า เมื่อคืนเราบ่นอะไรไว้บ้าง 555+

สำเร็จจากอาหารเช้า...ก็เป็นเวลา....บันทึกความทรงจำทุกวิถีทางเท่าที่จะทำได้....

แล้วเราก็เดินทางไปสันเขื่อน....ต่อจากนั้น....เราจะมุ่งตรงไปเที่ยวหินช้างสี

ก่อนที่จะเหวี่ยงตัวเองขึ้นรถตู้...เพื่อมุ่งสู่พระนคร

หินช้างสี....ชื่อนี้...ใครจะรู้บ้างว่ามันคืออะไร....

เรามาพิสูจน์กัน.....

เราเดินทางมาถึงที่ตั้งของหินช้างสีด้วยเวลาที่ไม่นานนัก

มันคือเขาลูกย่อมๆ ลูกนึง ไกด์ท้องถิ่น ชี้แจงว่าต้องเดินขึ้นเขาไปอีกแป๊ป..อีกแล้ว..55

หลังจากตะเกียก ตะกาย ด้วยความอยากรู้ อยากเห็น เหมือนนักข่าวสมัยนี้...

เราก็มาเจอชะโงกหินก้อนใหญ่เป็นสถานที่ซึ่งไกด์จำเป็นแจ้งว่า....นี่คือ..หินช้างสี

เฮ้ย...แล้วสีอยู่ตรงไหนอ่ะ ยังไม่เห็นสีอะไรเลย นอกจากสีของก้อนหิน

ว่าแล้วไกด์ที่น่ารักก็บอกว่า...อ่านเอาพี่....ไหน..มีที่ให้อ่านด้วย

โอว....อินเตอร์เจงๆ ...ไม่น่าเชื่อว่านี่คือภาคอิสาน

หินช้างสี คือ ชะโงกหินที่บรรดาช้างใช้เป็นที่ถูตัวให้โคลนหลุดจากตัว

หรือสีกับหินเพื่อลดอาการคัน...อะป่าว (เราคิดเองไง)

โธ่....เราหลงนึกว่าเป็นภาพเขียนสีโบราณ ...

แต่ขอบอก...สถานที่นี้แค่ใช้ชื่อเป็นตัวขาย แต่ไหนๆ ขึ้นมาสูงแล้ว เราก็จะได้วิวที่สวยงาม

ในมุมสูง....เจ้าค่ะ...5555+

ถ้าบอกว่าสถานที่นี้คือจุดชมวิว โดยที่ไม่ใช่ทางผ่าน...รับรอง...

เงียบครับ..ใครจะมา.....

เห็นป่ะ...เดี๋ยวนี้การท่องเที่ยวเค้าฉลาดจิงๆ....55555+

ในที่สุด...ทุกอย่าง...ทบทวน...ทุกอย่าง...ที่เกิดขึ้นใน 2 วันนี้

....เป็นความประทับใจ.....ที่ยากจะหาได้ง่ายๆ.....

ท่านรวยร้อยล้าน ท่านอาจไปเที่ยวได้ไม่ประทับใจเท่าทริปนี้ก็ได้...

เพราะ...การเดินทางกับคนที่รู้ใจ..กับคนที่มองทุกอย่างสวยงาม...

กับคนที่มองทุกอย่างในแง่ดี... ท่านคิดว่าโอกาสแบบนี้วิ่งมาหาท่านง่ายหรือไม่

ขอบคุณผู้ร่วมชะตากรรมแสนสนุกในครั้งนี้

ลูกชายที่น่ารักทั้ง 2 คน

น้องตุ๊กตา น้องเตย น้องเล็กจ้า น้องหนึ่ง แอดมินที่น่ารักของเวป แดนโอลลี่

น้องแนน น้องหนิง น้องเกด ผู้ช่วยแอดมินเวปข้างบน

และ คุณแจ๋น....ผู้อยากเข้ามาร่วมชะตากรรมจากกาญจนบุรี

ทั้งหมดเชื่อไหมว่า นอกจากลูกชายที่น่ารัก 2 คน เราเพิ่งได้รู้จักเมื่อได้เดินทางมาไทยครั้งนี้...

และนี่คือ............ความประทับใจ

คู่หู - คู่ฮา สาเหตุของการเดินทางครั้งนี้

อีกวิธีหนึ่งของการบันทึก

ความทรงจำ.....

การเก็บภาพ...ความประทับใจ.....