อะนะ....ไรเนี่ย....

ห่างหายจากการขีดเขียนซะหลายวัน...
คิดถึงกันบ้างอะป่ะ แต่เรานะ...คิดถึ๊ง..คิดถึง..อิอิ
แล้ววันนี้จะเขียนเรื่องไรดีล่ะ.....
เจอ...เจอแระ...5555+
ง่ายๆ เลยแหละ ...ก็ผ่านหูผ่านตาแทบทุกวัน
เอามาคุยให้เพื่อนฝูงพี่น้องฟังกันดีกว่าเนอะ...
ป้ายครับ..ท่านผู้ชม...
เผอิญเป็นเสือปืนไว..เคยได้บันทึกภาพป้ายข้างทาง..
เลยเอามาเป็นหัวข้อคุยวันนี้ดีกว่า...อิอิ
ปะ...ไปดูกัน...เริ่มที่รูปแรกเลยดีกว่า....



ป้ายนี้คงเป็นถนนไปไหนซักแห่งละ..5555+
ก็จำไม่ได้อ่ะ ...เอาเป็นว่าเค้าให้ระวังดีกว่า..
ก็ดูตามรูปด้านล่างเลยแหละ...มันเป็นเนินเขาเล็กๆ
ไม่สามารถมองเห็นรถที่สวนทางมาได้..อิอิ...ง่ายๆ
แต่สังเกตุแท่งสีเหลืองๆ ที่ปักอยู่ข้างๆ ดีกว่า...
อันนี้ใครรู้บ้างว่ามันคืออะไร...
ไอ้เจ้าแท่งสีเหลืองนี่มีอยู่ตามรายทางของถนนทุกสาย
ในไอซ์แลนด์เลยก็ว่าได้ โดยเฉพาะถนนตามต่างจังหวัด...
มันคือหลักบอกแนวถนนค่ะ ส่วนบนสุดจะสังเกตุว่า...
มีแถบสีเงินคาดอยู่...เป็นสีสะท้อนแสงด้วยนะคะ...
แต่สังเกตุหรือเปล่าว่ามันเป็นเส้นเฉียงๆ....
ค่ะ...มีความหมายแน่นอน...
มันจะบอกเราว่าถนนอยู่ด้านไหนของแท่งนี้ไงคะ...
แต่เพราะอะไรถึงต้องมีก็ตอนนี้เราก็เห็นนี่ว่าถนนอยู่ด้านไหน
5555+ แล้วถ้ามีหิมะเต็มพื้นที่ล่ะ...เราจะรู้ไม๊ว่าถนนอยู่ไหน...
น่าน...นึกออกแล้วใช่ป่ะ ...
เพราะฉะนั้น ... ด้านที่แถบสีเงินต่ำกว่าคือถนน..
ดูที่ภาพประกอบไปด้วยก็จะเข้าใจค่ะ...



ต่อๆๆๆๆๆ...ป้ายนี้ไม่ยากใช่ป่ะ ก็แค่บอกว่าถนนเป็นแนวตามรูป
ระยะทาง 800 เมตรข้างหน้า ให้วิ่งที่ความเร็ว 35 กม.ต่อชม.
ง่ายๆ เนอะ ....อิอิ


อันนี้ก็แค่ป้ายบอกทางธรรมดามากๆ เค้าก็บอกชื่อเมือง...
แล้วก็ระยะทางที่จะไปถึงเมืองนั้นๆ ออกเสียงได้ป่ะ...
มาลองกันหน่อยไม๊....
ป้ายบน คงไม่ยากเท่าไหร่...ประมาณว่า อาคูเรย์รี่
ป้ายล่าง ยากขึ้นค่ะ...ตัวบน อ่านประมาณ โซร-ชอฟ...
555+ แต่คำแรกน่ะต้องแลบลิ้นและพ่นน้ำลายนิดหน่อยพองาม ...
ส่วนชื่อล่าง ต้องคุ้นแน่ๆ ก็ ฮูส-ซา-วิค...ง่ายๆ อีกค่ะ



ป้ายนี้ล่ะ...หมดเขตห้ามแซงค่ะ...แถมมีบอกต่อไปอีก..
จำกัดความเร็ว 90 กม. ต่อ ชม.
เอ...วันนี้เรียนกฏจราจรกันรึนี่ 555+
แต่เอาเหอะ เผื่อได้ไปเที่ยวจะได้รู้กันก่อนไง...



นี่ก็ป้ายจำกัดความเร็ว แต่ที่จะให้ดู ก็คงเป็นแท่งเหลืองๆ มากกว่านะ...
เห็นป่ะ เห็นเป็นแนวเลย..บอกได้ว่าถนนอยู่ด้ายซ้ายของเจ้าแท่งนี้ไง..




นี่...เจอป้ายระวังอีกแระ...ก็ไอ้เจ้าเครื่องหมายตกใจนี่แหละ...
เค้าบอกให้ระวัง แล้วก็จะมีภาพประกอบด้านล่าง...
ระวังหินเล็กๆ ดีดใส่ไง ระยะทางก็ประมาณ 3 กม.
เห็นไม๊เค้าบอกละเอียดขนาดนี้เลย แล้วบ้านเราล่ะ..




อันนี้ไม่ต้องบอกนะจ๊ะ 55555+

อยู่นอกเมืองซะหลายป้าย มาดูในเมืองมั่งดีกว่า...

ป้ายนี้ก็ห้ามธรรมดาๆ แต่แปลกที่เค้าห้ามถีบจักรยาน...

และห้ามสุนัข ในถนนเส้นนี้ค่ะ...

คงกลัวอันตรายจากผู้ขับขี่จักรยาน และหมากัดคนเดินถนน5555+

ตรงนี้เป็นสี่แยกค่ะ รอยต่อทาวน์บนกับทาวน์ล่าง

ก็เลยต้องมีป้ายบอกหน่อยว่า สถานที่สำคัญๆ ไปทางไหน...

หมดจากป้าย ก็มาแอบดูสถาปัตยกรรมของโบสถ์ที่นี่บ้างนะ...

เราจะเห็นโบสถ์มากมายที่เมืองนี้ ทั้งๆ ที่ผู้คนก็มีไม่มาก

คงจะเหมือนบ้านเราที่มีวัดเยอะแยะนั่นแหละค่ะ...

โบสถ์นี้อยู่ต่างจังหวัดค่ะ สังเกตุว่า จะดูเรียบง่ายกว่าในเมือง ...

เพราะส่วนใหญ่จะสร้างมานาน...

ส่วนโบสถ์นี้คือโบสถ์ที่ใหญ่ที่สุดของประเทศค่ะ อยู่ในเมือง...

สังเกตุเห็นหอสูงๆ นั่นคือจุดชมวิวค่ะ มีลิฟท์ขึ้นไปชมได้...

แต่เสียค่าเข้าชมประมาณ 150 บาทต่อคน ค่ะ ที่หอนี้มีนาฬิกา

เป็นระบบโบราณค่ะ ทุกชั่วโมงจะตีเสียงดังกังวาลไปไกล...

เราสามารถเห็นระบบการตีได้ภายในโบสถ์ ...

มองดูแล้วเหมือนเปียโนตั้งตะแคง แต่ใหญ่มากๆ เลยนะ...จะบอกให้ อิอิ

วันนี้คงพอแค่นี้ก่อนแล้วกันนะจ๊ะ...เดี๋ยวจะไปนั่งค้น...
นั่งหาภาพสวยๆ และไดอารี่ที่บันทึกเรื่องราวต่างๆ ...
มาให้พ่อแม่พี่น้องได้เห็นและได้รู้จักประเทศนี้มากขึ้นนะคะ...

สวัสดี....ฉันรักคุณ

ในช่วงชีวิตหนึ่งของคนเรา ใครจะรู้อนาคตบ้างน๊า .....
นั่นแหละ...มันแปลกนะ...ไม่น่าเชื่อว่าจู่ๆ เราจะต้องมาใช้ชีวิตในต่างแดน
มันตื่นเต้น...บอกไม่ถูกว่า จะไปเจอกับอะไรบ้าง...
แต่....ถึงที่สุด ก็ตัดสินใจว่า อยู่ที่ไหนก็เหมือนกันล่ะน่า
ถ้าชีวิตมีงานทำ มีเงินใช้ สุขภาพจิตก็จะดีเอง 5555+
เห็นไม๊...เหตุผลนิดเดียว แต่มันคลอบคลุมอะไรๆ ได้อย่างมากมาย
เราโชคดีตรงที่การเดินทางของเรา เป็นการเดินทางที่มีจุดมุ่งหมายอย่างแน่นอนแล้ว
นั่นก็คือ เรามีงานรออยู่ข้างหน้า....
นึกย้อนไปถึงบางคน ที่เขากล้าข้ามน้ำข้ามทะเลมากับชาวต่างชาติที่มีเพียงคำพูด....
มันน่าเสี่ยงมากกว่าเรา แต่เขาเหล่านั้นกลับพร้อมที่จะเผชิญกับสิ่งที่มองไม่เห็นข้างหน้า
บางคนไม่รู้ด้วยซ้ำว่า....เมืองที่จะไปมันอยู่ส่วนไหนของโลก....
เอาละ..... คุยมาตั้งนาน....ยังไม่รู้เลยว่าจะสวัสดีอะไร....
..... สวัสดี เป็นคำทักทายของคนไทย ใช่...ใครไม่รู้ก็ไม่ใช่คนไทยแล้วละ 55+
แต่ .... สวัสดี...ที่เราจะกล่าวถึงที่นี่ เป็นร้านอาหารไทยในต่างแดนครับ พ่อแม่พี่น้อง ...
มันตั้งอยู่ที่ใจกลางเมือง เรคยาวิค บนถนน ชื่อ เล้ยกาเวกุ...
ซึ่งเป็นถนนหลักของเมือง ทั้งสองฝากถนนจะมีร้านค้าเรียงราย....
เหมาะสำหรับช๊อปปิ้งเสียจิงๆ...5555
ร้านสวัสดี ก็คือแหล่งทำมาหากินของเรานั่นเอง
จะบอกให้ก็ได้...เราเป็นแม่ครัวอยู่ที่นี่นะ....
เมื่อแรกทำงาน....ขอบอกมันยากนะ....ยากตรงที่พืชผักที่จะใช้ประกอบอาหารไทยน่ะ
ไม่ครบตามสูตรของไทยเราอะดิ.....
นั่นก็คือเราจะต้องใช้ผักของเค้ามาประยุกต์ใช้ให้เหมาะสมกับอาหารไทย
มาดูกันดีไม๊ว่าอะไรที่เพี้ยนไปจากตำราบ้าง....
อันนี้เลย.....เมนูแนะนำ .... สเต๊ะหมู....
มาแว๊ว.... เราเอากะทิ มา 1 กระบวย ใส่น้ำพริกแกงมัสมั่นเล็กน้อย
ตามด้วยถั่วป่น ปรุงรสด้วยน้ำตาล และเกลือ
ใส่เนื้อหมู ตามด้วยผัก คือ หอมใหญ๋ แตงกวา แครอท ใบกระเทียม
ดอกกะหล่ำ และพริกหวาน
เสิร์ฟพร้อมข้าวสวยร้อนๆ.....
เป็นไงล่ะ เมนูนี้มันเปลี่ยน อย่างเห็นได้ชัดเจนเลยแหละ....
งงอะดิ ...
มันยังมีอีกหลายเมนู นี่แค่ชิวๆ 555+
ร้านนี้มีฝรั่งเป็นเจ้าของแต่...ภรรยาเป็นคนไทยเจ้าค่ะ
เราก็เลยไม่ห่วง....ว่าอาหารจะเพี้ยนมากมาย
ปัจจุบัน ร้านนี้ก็นับว่าเป็นร้านที่มีชื่อร้านนึงในเมืองเชียวนา...
มาดูรูปร่างของร้านดีกว่าว่าน่านั่งขนาดไหน อิอิ...

นี่ไงกุ๊กสุดสวย 5555+