เพลงรักแห่งกาลเวลา กับน้องกัน..คนรุ่นใหม่..

หลังจากรอคอยมาระยะเวลาหนึ่ง นับจากวันแถลงข่าว...วันนี้ก็มาถึง...



เพลงรักแห่งกาลเวลา ที่ทางผู้จัดได้รวบรวมบทเพลงที่นับว่าเป็นอมตะและไพเราะมาขับกล่อมให้พวกเราฟังกัน...ศิลปินก็เป็นศิลปินที่เราชื่นชอบ ไม่ว่าจะเป็นคุณรุ่งฤดี คุณจิตติมา รวมถึงน้องกัน...ส่วนคุณวินัย และคุณพี่สุวัจชัย ก็นับว่าเป็นศิลปินที่มีคุณภาพกันทั้งสิ้น....


แต่ถ้าจะให้สารภาพ ก็คงเหมือนๆ กับลูกๆ หลานๆ ที่แรงจูงใจอันดับแรกและสูงที่สุดที่ดึงดูดให้ไปงานวันนี้คือ...เสือกันตัวน้อยๆ ของเรานี่เอง...เอิ๊กๆๆๆ คงไม่มีใครปฏิเสธ นอกจาก คุณด๊อกเตอร์ฟิต....ฮ่าๆๆๆ


หลังจากรวมพลนัดกันกับสมาชิกนับสิบชีวิตแล้ว เราก็เดินทางเข้าสู่โรงละครแห่งชาติ..ก่อนบ่าย นั่นหมายถึงจะมีเวลาพบปะสังสรรค์คนรักกันสักระยะ....โอ้...โห..โผล่เข้าไปก็คนคุ้นเคยจนหลายๆ คนแทบจะกลายเป็นญาติกันไปซะแล้ว ไม่ว่าจะเป็นคุณพี่อัมรา ที่เจอหน้าเป็นต้องขอกอด ดีนะที่ยังไม่หอมดอมดมด้วย ...คุณป้าชาเย็น อ.ฉวีคนดีศรีสังคมขอนแก่น....สาวๆ บ้านใต้ถุนที่น่ารักมากันอย่างพร้อมเพรียง แต่..บ้านนี้ถ้าไม่มาถือว่าแปลก เอิ๊กๆๆๆ แซวเล่นขำๆ นะคร้า...บ้านครก ก็มา แล้วก็มีสาวน้อยนางนึงเข้ามากอด แหม...มีคนน่ารักๆ มากอดก็สวมกลับเข้าไปเลย...แต่ก็ถามว่า..ใครค๊าาาาา ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ กลายเป็นหนูจุ๊ยนี่เอง ก็ไม่ค่อยแปลกใจซะเท่าไหร่เพราะคาดว่าคนชื่อแบบนี้ก็ควรจะน่ารักแบบนี้นั่นแหละ (เอามาสิบบาท อิอิ) ทั้งคุณหนิง ที่ส่งขนมมาให้รับทานอยู่เนืองๆ และวันนี้ก็ยังมีน้ำใจหอบหิ้วมาให้อีก....แต่ได้เห็นตัวเป็นๆ แระ สวยทีเดียว...เนี่ยแหละ...แฟนๆ นภัทรเค้าหน้าตาดีกันทั้งน๊านนนน เอิ๊กๆๆๆๆ แต่ที่เสียใจเห็นจะเป็น คุณหลานนกน้อย ที่อุตส่าห์หอบกะหรี่ปุ๊ปปั๊ปมาจากสระบุรี...ยังคงต้องฝากผ่านคุณหลานตุ๊กแถมาให้เหมือนเดิม ทำไมเราแคล้วคลาดกันได้ขนาดนี้เนี่ย...กระซิก กระซิก อ.ฉวีก็ยังไม่วายที่จะหอบหมูหยองมาให้ด้วย...แหม...คิดว่าจะมาตัวเปล่า กลับตัวเปล่า ต้องแบกขนม นมเนย มาเพิ่มไขมันในร่างกายกันอีก...สงสัยต้องไปฟิตเนสแน่ๆ ฮ่าๆๆๆๆ ขอบคุณกับน้ำใจงามๆ นะเจ้าคะ....ทักทายพูดคุยสนทนาวิสาสะไปได้เล็กน้อย ก็ได้พบคู่บ่าวสาวในงานนี้...คุณวิจารณ์และคุณวรรณา...ก็จะไม่ให้คิดเช่นนั้นได้ไงคะคุณพ่อ คุณแม่ขา....ต้องยืนยิ้มถ่ายรูปกับผู้ร่วมงานตลอดเวขนาดนี้...เอ่อ...ว่าแต่ตอนนี้สามารถหุบปากได้ยังคะ ....ว๊ากกกกกกกกก ใครขว้างไรมา ยายแค่แซวเล่นนะ เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


สาวงามเมืองสุพรรณอีกคนที่ยังน่ารักไม่เสื่อมคลาย คุณมี้ของเสือนั่นไง...ว่าแต่ถามอายุกันทำไมคะคุณหมวย อิฉันน่ะแก่แล้วค่ะ...ยอมรับค่ะ..ยอมรับ...เอ...ใกล้จะได้เวลาแล้ว ผู้คนก็ทยอยกันเข้าไปจับจองเรียกหาที่นั่งกันแล้ว ทำไมคุณด๊อกเตอร์ของอิฉันยังไม่มาละเนี่ย....


"ฮัลโหล...อยู่ไหนแล้วคะ" รีบกรอกเสียงจิกลงไปทันที


"อ่อ..ทานข้าวผัดกระเพราอยู่ข้างรั้วนี่ละครับ" อพิโถ โถ โถ...ลืมไปว่าบินมาจากภูเก็ตแต่เช้า...ลงเครื่องก็ต้องดิ่งตรงมาเลย..คงจะหิว งั้นตามสบายค่ะ แต่อยากละเลียดบดอยู่ล่ะ อันหลังนี่ไม่กล้าพูดค่ะ กลัวโดน....(อืบ) กร๊ากกกกกกก


แล้วเราก็เม้าท์มอยกันเรื่อยเปื่อย ล้วนแต่ไร้สาระหาความที่ประติดประต่อกันไม่ได้เลย...รู้อย่างเดียวว่ามีความสุขจริงๆ อยากให้เวลาหยุดอยู่ตรงนี้นานๆ กลิ่นอายของความสุข กลิ่นอายของไมตรี มันอบอวลยิ่งนัก...เฮ้อออออออออออออ


แต่กาลเวลาไม่เคยหยุดนิ่ง เพราะเวลาเหล่านั้นมันกลายเป็นอดีตอีกวันให้เราเก็บใส่เมมโมรี่ไว้ระลึกถึงอย่างสุขใจ....เราย่างเท้าเข้าสู่โรงละครเมื่อพิธีกรประกาศเรียกน้องกันออกมารับช่อดอกไม้อย่างพอดิบพอดี....อืม...รู้เวลาแต่ไม่รู้กาละเทศะเอาซะเลย ยายเอ๋ย...แต่ว่าไม่ได้นะคะ เพราะดิฉันต้องรอคุณด๊อกเตอร์ เนื่องด้วยติดภารกิจเรื่องตั๋วนั่นแหละ อย่าว่ากันเลยน๊า..นะ..นะ...แอบมีลูกอ้อนแระ..สงสัยติดจากคุณหลานหมออี๊ดแน่ๆ ....


ที่นั่ง c4 เป็นที่นั่งที่อยู่ในหมู่มวลคนรักน้องกันอย่างแท้จริง....หลังจากที่รับช่อดอกไม้เรียบร้อย พิธีกรก็เริ่มเกริ่นนำเข้าสู่เพลงชุดแรก...ซึ่งเริ่มที่คุณรุ่งฤดี และในเพลงที่สองนี่เอง ที่น้องกันต้องออกมา feat. เอ้ย..ร้องคู่กับคุณรุ่งฤดีในเพลงใต้ร่มมลุลี....วงดนตรีที่บรรเลงให้ในวันนี้เป็นวงออเครสตร้า...ของกรมศิลปากร...ซึ่งอิฉันว่าเหมาะมากกับเพลงลูกกรุงทีเดียว....คุณรุ่งฤดีแม้จะอาวุโส..แต่ก็ให้เกียรติรุ่นหลานอย่างน้องกันอย่างมาก.....ยายอยากให้น้องกันจดจำกริยาเช่นนี้ไว้นะครับ...การให้เกียรติคนเป็นการแสดงออกซึ่งความมีอารยะโดยแท้ และคิดว่าน้องกันคงมีสิ่งนี้อยู่ในตัวอยู่พอสมควรแล้ว....เพราะยายก็เห็นน้องกันแสดงออกถึงความเคารพ ไม่ล้ำเส้นของความเป็นศิลปินรุ่นใหม่ แม้จะมีดีกรีของการชนะเลิศอันดับหนึ่ง ก็ยังไม่แสดงออกว่าข้าเก่งแม้แต่น้อย สุภาพ อ่อนน้อม แม้ยามแสดง...น่ารักจริงไอ้หม๊า....ยายต้องแอบหันไปชำเลืองมองคุณพ่อ คุณแม่ที่นั่งด้านหลังออกไป....ดูท่านทั้งสองมีความสุขเสียจริงๆ...เราก็ปลื้มใจแทนด้วย....วันนี้น้องกันร้องเพลงได้ไพเราะเสียงที่ดูเหมือนไม่สมบูรณ์นัก อาจจะเพราะเมื่อวานมีงานถึงสองงาน ตั้งแต่เช้าจนดึก อาจจะทำให้เสียงไม่ใส แต่...ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ดี...ด้วยความตั้งใจประกอบกับเนื้อเสียงที่ยอดเยี่ยม น้องกันก็ผ่านมันได้ชนิดที่เรียกว่า....ประทับใจ...กันทีเดียว....
แล้วคุณรุ่งฤดีก็ร้องกับคุณศุภชัย..หรือคุณเอ...ในเพลง พรพรหม..ซึ่งเพลงนี้คงจะเป็นเพลงเดียวในวันนี้ที่ไม่ค่อยคุ้นเคย แต่ก็เคยฟังมาบ้างนานนนนนนนนนนนน มาแล้ว...แล้วที่ขำมากมายคือ คุณหลานหมออี๊ดเธอส่งคุณแม่มานั่งประกบอิฉันค่ะ...คุณแม่กับคุณลูกก็ไม่ค่อยต่างกัน เม้าท์เก่งทั้งคู่ แต่ด้วยที่ได้คาดโทษไว้ว่า หากจะให้คุณแม่มานั่งข้าง ห้ามชวนเม้าท์ เพราะจะต้องถ่ายคลิปเดี๋ยวมีเสียงแทรก...คุณแม่ก็เชื่อฟังดีค่ะ...แต่...คุณแม่กลับไปนั่งเม้าท์ข้างๆ กับคนแปลกหน้าซึ่งก็หาใช่ใครไม่ เป็นน้องยุ้ยของยายเอง กร๊ากกกกกกกก อันน้องยุ้ยก็ไม่รู้จักรู้แต่คุณป้าเธอชวนคุยก็เลยเออออห่อหมกไปด้วยเพราะแน่ใจว่า คุณป้าเธอต้องชอบน้องกันแน่ๆ เพราะเสียงที่พูดถึงช่างแสดงออกยิ่งนัก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ เอ่อ..คุณแม่ ยายไม่ได้เม้าท์นะคะ น้องยุ้ยเค้านินทา...เอิ๊กๆๆๆๆ ส่วนเพลงที่เหลือคือ สนต้องลม ก็เป็นเพลงโปรด ส่วนชะตาฟ้าก็ร้องคลอๆ ได้เลยคร้าาาาาาาาาาาา....



เพลงในชุดที่สองนี่...เพลงแรกของชุดนี้เป็นเพลงที่ตั้งใจมาก เพราะมันคือน้ำตาแสงไต้ที่สะท้านวงการของน้องกันนั่นเอง...ตอนนี้ใครจะเคยร้องมาบ้าง ยายไม่สน รู้แต่ว่า...เพลงนี้ของน้องกัน เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แล้ววันนี้น้องกันร้องกับวงออเคสตร้า...ว๊าวๆๆๆๆ มันคงผสมกลมกลืนกับเสียงนุ่มๆ ขยี้ฟองเบียร์ได้ละเอียดนัก....


นวลลลลลลลลลลลล เจ้าพี่เอยยย....โอวววววววว มายก๊อดดดดดดดดด....มือที่ถือกล้องวีดีโอ พยายามให้นิ่งที่สุดเท่าที่จะทำได้ หูที่จ้องจะตึง ก็พยายามจะเก็บเม็ดละเอียดของเสียง ตาที่ทั้งมองผ่านจอและเหลือบแลขึ้นไปมองหน้าจริงๆ ในบางครั้งก็พยายามให้โฟกัสแจ่มที่สุด....แม้มันไม่ใช่เวอร์ชั่นที่ต้องทอดเสียง เล่นเสียงเหมือนในยามประกวด แต่การร้องกับวงแบบนี้มันให้อารมณ์ที่สุนทรีย์และชวนเคลิบเคลิ้มได้เป็นอย่างดี....การเล่นลูกคอ การบดขยี้เสียงในลำคอ ถือว่าเหนือชั้นจริงๆ ลูกเอ้ยยย ไม่ได้อวยเลยนะเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เพลงจบเมื่อไหร่ ไม่ทันตั้งตัวจริงๆ แต่เสียงซี๊ดซ๊าดที่แว่วมาจากข้างๆ กาย นี่มันทำให้ยายต้องยิ้มกับตัวเองอย่างอิ่มเอมใจเป็นที่สุด...เพราะมันแสดงว่า ยายไม่ได้เคลิ้มอยู่คนเดียว เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พอกดปิดวีดีโอ ก็ต้องรีบวางแล้วปรบมือให้ไอ้เสือของยาย แต่ก็ยังไม่วายแอบหันไปมองๆ รอบกาย ....ได้เห็นรอยยิ้มที่เปื้อนอยู่บนใบหน้าแต่ละคนแล้ว...มันสุขใจอย่างบอกไม่ถูก...ไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นเช่นไร..แต่ ณ วันนี้ น้องกันครองใจคนชราในโรงละครได้หมดทีเดียว.....


ต่อมาก็เป็นเพลงหัวใจมีปีกของคุณจิตติมา ตามด้วยมนต์รักดอกคำใต้ที่คุณจิตติมาร้องคู่กับคุณเอ ศุภชัย แต่ตลกตรงที่น้องๆ แฟนคลับน้องกัน เปิดป้ายไฟตัว เอ...คุณจิตติมาเลยชี้ให้คุณเอดูแล้วบอกว่า ไม่ยักมี เจ จิตติมาบ้างเลย...ฮ่าๆๆๆ


เพลงในชุดนี้ที่เหลือ ร้องได้ทุกเพลง อุ๊บบบบส์... แต่ที่ชอบที่สุดคงเป็นหงส์เหิร....แบบว่าอยากเป็นหงส์ จะได้มังกร เอ้ย..จะได้อยู่เหนือมังกร...ส่วนเพลงโปรดของคุณด๊อกเตอร์ก๊ะอาจารย์ฉวีคงไม่พ้น ผู้ชนะสิบทิศ...เห็นลุกขึ้นปรบมือแบบฝรั่งเลยอ่ะ....เลยเอามาฝาก..แต่ก็นะ...มันเจิ๊ดจริงๆ นั่นแหละ....

แล้วก็เข้าสู่ช่วงที่สาม...ครั้งแรกได้ข่าวมาว่าน้องกันจะร้องสี่เพลง แต่ก็มิได้เป็นเช่นนั้น...เพลงนี้จึงเป็นเพลงบังคับ แต่ก็หวังลึกๆ ว่าจะได้ยินเพลงอื่นจากอัลบั้มให้มันเข้ากับคอนเซปต์เพลงเก่าๆ เช่น เพลงพยุง หรืออย่างดีก็หวังดีประสงค์รัก...แต่เมื่อบังคับให้เราฟังเพลงชาติของน้องกัน เราก็ยินยอมและแฟนๆ ก็พร้อมจะร้องไปกับน้องด้วย....โดยพิธีกรได้กล่าวว่าน้องกันมีงานเยอะ เลยขอให้มาอยู่ช่วงนี้แทน ทำให้ช่วงนี้มีเพลงถึง 7 เพลงให้ฟังกันอย่างต่อเนี่อง.....แฮ่ะๆๆๆ ล้วนแต่รู้จักทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็น สิ้นกลิ่นดินที่คุณวินัย พันธุรักษ์ ขับร้อง หนึ่งหญิงสองชาย ที่โปรดปรานโดยคุณอุมาพร บัวพึ่ง สักขีแม่ปิง นกเขาคูรัก และ กินรีเล่นน้ำ แต่เพลงหลังนี่แค่เคยได้ยิน อิอิ แล้วน้องกันก็ออกมาบดขยี้ใจด้วยเพลง ระยะทำใจ...และเป็นเพลงเดียวที่ใช้ซาวด์แทรก...ซึ่งยายรู้สึกขัดเคืองยิ่งนัก อยากรู้ว่า เพลงนี้ถ้าทำเป็นออเคสตร้ามันจะน่าฟังขนาดไหน....รมณ์เสีย...ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่ก็นะ ด้วยความหล่อน่ารัก สดใส ของนายนภัทร มันก็ทำให้มองข้ามๆ ไปได้...นภัทรในสูททรงแบบนี้ไม่ว่าจะขาว ขลิบดำ หรือ ดำขลิบขาว...ดูดีจริงๆ กริยา มารยาทดูกลมกลืนกับเวทีแบบนี้ได้ดีทีเดียว....แล้วน้องกันก็จากไป...ด้วยการหอบข้าวของที่แฟนๆ พากันเอามาฝากลักษณะจัดเต็ม...ร้องเพลงคงยังไม่เหนื่อยเท่ากับการแบกของและรอยยิ้มกับความสุขของแฟนๆ กลับไปด้วยแน่ๆ ชิมิ เสือโตแล้วของยาย....



ตอนนี้มีแฟนคลับบางส่วนได้ลุกออกไป อาจจะต้องการไปส่งเสือน้อยแต่ด้วยเป็นเพลงเริ่มต้นของชุดนี้ ส่วนมากก็เลยไม่ได้ลุกตามกันออกไป แล้วเราก็ได้ฟังคุณวินัย คุณอุมาพร รวมทั้งเด็กรุ่นใหม่มาขับกล่อมเพลงเพราะๆ ให้เราฟังกันอย่างจุใจทีเดียว....


เพลงชุดที่สี่นี่ขอบอกว่ามีทีเด็ด...เพลงคืนหนึ่ง ที่ไพเราะ และเพลงคู่ที่ทุกคนต้องรู้จัก ไม่ว่าจะเป็นจูบเย้ยจันทร์ ประเภท อุ๊ย..ว๊ายยย ดูสิช้ำไปเป็นกอง...คิดดูเค้าแบ๊วกันมาแต่โบราณแล้วนะเนี่ย...เอิ๊กๆๆๆ ส่วนเพลงรักที่มีคุณประเสริฐศรี จันทร์อาภรณ์ มาขับร้องนี่ ยอมรับว่า...เป็นการเอ็นเตอร์เทนที่สนุกสนานจริงๆ ...ความจริงนักร้องท่านนี้เคยได้ชมผลงานของท่านบนเวทีมาบ้างแล้ว ท่านร้องเพลงได้หลายภาษามากค่ะ ล้วนแล้วแต่สร้างความบันเทิงที่เรียกว่าบันเทิงจริงๆ แต่ด้วยห่างหายไปจากเมืองไทยหลายปี มาเจอคราวนี้ ท่านก็ยังบันเทิงให้เห็นอีกจนได้ ไม่ว่าการร้องเพลง รัก...ที่ร้องกับเด็กรุ่นหลาน ท่านก็ยังมีลูกเล่นแพรวพราวให้เรายิ้มได้ตลอดเวลา แต่มิใช่ว่าท่านแสดงคนเดียวนะคะ...ท่านยังส่งลูกเล่น ส่งมุขให้นักร้องรุ่นหลานได้ร่วมอยู่ในความบันเทิงนั้นด้วย....แต่เพลงสุดท้ายของชุดนี้....มันได้ใจจริงๆ....ด้วยว่าท่านจูงคู่ที่ร้องด้วยกันลงมาหน้าเวทีค่ะ...ระหว่างร้องเกี้ยวพาราสี ท่านกลับไม่สนใจรุ่นลูก กลับบอกว่าอยากได้คนนี้ แล้วชี้มาที่เซเลปคนดังของเรา ด๊อกเตอร์ฟิต กรี๊ดดดดดดดดดดดดส์ ตาถึงนะเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ว่าแล้วก็ส่งมือมาให้ แม้จะต้องเอื้่อมผ่านเก้าอี้มาหนึ่งแถวก็เหอะ...พยายามจริงคุณแม่...แต่..จนบัดนี้คุณด๊อกเตอร์ก็ยังไม่ยอมเฉลยว่าคุณประเสริฐศรีน่ะ...หอมแค่ไหน...เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ยังไม่จบค่ะท่านผู้ชม แม้ว่าเด็กน้อยจะปองใจรักท่านขนาดไหน ท่านก็ยังไม่ไปค่ะ ยังคงส่งสายตาปิ๊งๆๆๆ กับหล่อใหญ่ของเราต่อไป...ต่อเมื่อจบเพลงก็โน้มตัวส่งแก้มมาให้หอมกันซะฟอดใหญ่ กร๊ากกกกกกกกกกกกก คุณด๊อกเตอร์ขา...อิฉันก็แฝงพวงมะม่วงมาตั้งนาน ไม่ยักกะจัดให้แบบนี้บ้าง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ (อุ๊บส์ ตายละเดี๋ยวนางเอกเค้ามาเห็นเข้า เอ่อ...ซีนนี้ลบค่ะ ลบด่วน เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ) ขอความกรุณาใครมีคลิปช่วงนี้จัดด่วน....ฮ่าๆๆๆๆๆ


ส่วนมนต์รักอสูร กับเพลงนัดพบที่ก็โปรดปรานเหมือนกัน ทำเอาคุณแม่หมออี๊ดถึงกับรำพึงรำพันว่า...คุณยายนี่ร้องได้ทุกเพลงเลยเนอะ....ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คุณแม่ขา...อิฉันน่ะมืออาชีพคร้า...........


คอนเสิร์ตวันนี้....เป็นคอนเสิร์ตที่ยอมรับว่า แม้นภัทรจะจบไปตั้งแต่ครึ่งแรกของคอนฯ แต่อิฉันยังไม่อาจขยับเขยื้อนกายไปไหนได้เลย....ดูจนจบ ดูแบบตั้งใจ ฟังแบบเพลิดเพลิน ด้วยว่าห่างหายเพลงไพเราะแบบนี้ซะนาน...ตอนไปดูงาน สลน.ยอมรับค่ะไม่ค่อยอินเท่าไหร่ เพราะเป็นเพลงที่ไม่ค่อยรู้จัก คิดดูทั้งคอนเสิร์ตรู้จักแค่ 4-5 เพลง แต่วันนี้ทั้ง 30 เพลงผ่านหูมาแล้วทั้งนั้น แถมบางเพลงยังเป็นเพลงที่นำไปร้องที่ต่างประเทศเสียด้วย...เอิ๊กๆๆๆๆๆๆ ตลอดเวลาแห่งการชมยายก็คอยเหลียวมองรอบๆ กาย ทั้งซ้ายทั้งขวา อืม...คนเยอะดีเหมือนกัน....และที่เห็นเป็นแฟนคลับน้องกันซะครึ่งหนึ่งเลยทีเดียว......รับรองว่า..เราจะได้เข้าชมคอนเสิร์ตแบบนี้อีกอย่างแน่นอน ฟันธง...เพราะว่าจุดขายของเค้าอยู่ที่น้องกันคนเก่งของเรานี่เอง...เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


ตกลงว่าคอนเสิร์ตวันนี้ ได้ส่องน้องกันแค่สามเพลง แต่นับตั้งแต่ย่างเท้าออกจากบ้านตอน 10 นาฬิกาแล้วกลับถึงบ้าน 16 นาฬิกาครึ่งนั้น....มันเป็นการย่างเท้าออกจากบ้านแล้วมีความสุขจริงๆ ขอย้ำว่า...ชีวิตคนเรามันสั้นนัก...เวลาข้างหน้าจะมีอีกยาวนานแค่ไหน ใครบอกได้....แต่วันนี้..วันที่เราควรเก็บความสุขเพื่อตัวเอง และคนรอบข้าง...เก็บประสบการณ์เพื่อสั่งสมและถ่ายทอดให้คนรุ่นต่อไปในมุมมองของแต่ละคน...วันนี้ไม่ใช่วันแรกที่ยายเดินออกจากบ้านเพื่อความสุขและประสบการณ์ และคิดว่าคงไม่ใช่วันสุดท้ายเช่นกัน...แต่...หากเมื่อเรารับมันมาแล้วจะช้าใยที่จะหยิบยื่นความสุขที่ได้รับมาให้อีกหลายๆ คนที่ไม่ได้ไปได้รับและร่วมในความสุขนั้น และนี่เป็นอีกสุขหนึ่งคือสุขที่ได้ให้ความสุขแก่ผู้อื่น.....



ขอบคุณ...กระทรวงวัฒนธรรม และผู้ร่วมจัดงานครั้งนี้ทุกท่าน


ขอบคุณ...น้องกัน...ที่ยังคงเป็นคนนำความสุขมาให้ในหลากหลายรูปแบบ


ขอบคุณ..คุณพ่อ คุณแม่ และอาหมวยของน้องกัน....ยืนยันว่า ทั้งสามท่านน่ารักจริงๆ เอ่อ...คุณแม่คะ จริงอะป่าวที่บอกว่าแม่ก็ไม่ยอมให้น้องมีแฟนตอนนี้อ่ะ...เราตกลงกันแล้วนะว่า อีก 5 ปี ค่อยช่วยกันหาแฟนให้น้องกัน คริๆ


ขอบคุณ..คุณด๊อกเตอร์ คุณอาจารย์ฉวี คุณป้าโย ลุงหมู หลานตุ๊กแถ หลานแนน คุณป้าอมรา และอีกหลายๆ ชีวิตที่ร่วมวังวนความรักร่วมกัน....ขอบคุณสำหรับของฝากทุกชิ้นค่ะ...


ขอบคุณ...พื้นที่บอร์ด..ที่ให้ยายได้เวิ่นเว้อ...ขอให้อยู่กันไปอีกนานๆ เน้อ...


ขอบคุณ...exact ที่ปลุกปั้นดาวน้อยๆ ดวงนี้...หวังใจว่า...จะทำให้ดาวน้อยดวงนี้เปล่งรัศมีเป็นดาวฤกษ์ในอนาคตด้วยนะคะ.....


ขอบคุณ....ทุกๆ คอมเม้นท์...เพราะมันคือแรงใจจริงๆ...


ด้วยรักและปรารถนาดีจากใจ....ยายเอง